ΑΝΑΠΤΥΞΗ 10-11

 Η καθοδήγησή μας πρέπει να είναι συνεχής αλλά όχι πιεστικά για να βοηθήσουμε το παιδί να αναπτύξει την δική του προσωπικότητα.

Ψέμα-Κλοπή
Το φαινόμενο είναι σύνηθες και δεν θα πρέπει να μας εκπλήξει ή να μας απογοητεύσει. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν αποκτήσει μια μικρή αυτονομία και σε συνδυασμό με την έλλειψη της συνεχούς επιτήρησης που συνοδεύει αυτή την ηλικία, είναι πιθανό να προχωρήσουν σε μια πράξη μικροκλοπής ή ψεύδους. Μάλιστα τα ψέματα αυτής της ηλικίας αφορούν στο σχολείο, τα μαθήματα, τη συμπεριφορά στην σχολική τάξη κλπ. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι τα παιδιά πειραματίζονται με συμπεριφορές και πράξεις. Κάθε φορά λοιπόν που γινόμαστε μάρτυρες μιας από τις προαναφερόμενες πράξεις, αντιδράμε με ψυχραιμία χωρίς υπερβολές. Δεν κατηγορούμε το παιδί, δεν το μαλώνουμε, δεν το χαρακτηρίζουμε «ψεύτη» ή «κλέφτη».

Του εξηγούμε για ποιούς λόγους οι πράξεις τους δεν ήταν πρέπουσες και τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να το επαναλάβουν. Είναι δική μας υποχρέωση να τους εξηγήσουμε αυτό που αγνοούν: τις κοινωνικές διαστάσεις των πράξεών τους και το κοινωνικό αντίκτυπο αυτών. Σταδιακά το παιδί, με τη δική μας συνδρομή θα αποκτήσει κοινωνική κατανόηση και θα δημιουργήσει συνείδηση του τι του ανήκει και τι όχι.

Σχολείο και εκπαιδευτικοί
Σημαντικό βήμα προς την ολοκλήρωση της ανάπτυξης του παιδιού είναι η ένταξή του στο σχολικό περιβάλλον. Οι ειδικοί τονίζουν ότι η συνεργασία γονιών-εκπαιδευτικών είναι καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη του παιδιού. Έτσι, επικοινωνούμε συχνά μαζί τους, ενημερωνόμαστε ανά τακτά διαστήματα για την πορεία του παιδιού μας και το σημαντικότερο, σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζουμε τυχόν διαφωνίες μας με τους εκπαιδευτικούς του παιδιού μας. Ακόμη και αν είμαστε αντίθετοι με κάποια πρακτική των δασκάλων του παιδιού μας, το συζητάμε μαζί τους χωρίς να υποπέσει στην αντίληψη του μικρού μαθητή. Είναι σημαντικό να έχει εμπιστοσύνη στους παιδαγωγούς του και σε ό,τι αυτοί αντιπροσωπεύουν, ώστε να μπορεί να ενταχθεί ομαλά στους επαγγελματικούς κύκλους της ενήλικης ζωής του. 


Η εποπτεία μας λοιπόν παραμένει ενεργή. Δίνουμε στο παιδί ερεθίσματα, συνεχίζουμε να φροντίζουμε για τη σχολική του εκπαίδευση, δεν του στερούμε τον πολύτιμο χρόνο για παιχνίδι.

Ελεύθερος χρόνος
Το παιδί μας μπορεί να ξεκίνησε το σχολείο, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να του στερήσουμε τον ελεύθερο χρόνο. Είναι συνήθης πρακτική των γονέων να φορτώνουν τα παιδιά με εξωσχολικές δραστηριότητες εκπαιδευτικού χαρακτήρα. Αυτό  έχει ως συνέπεια να μην μένει χρόνος για το πολύτιμο παιχνίδι. Επιπλέον, είναι λανθασμένη πρακτική να εφαρμόζουμε στρατιωτικό προγραμματισμό στην καθημερινή ζωή του παιδιού μας. Αφήνουμε ελευθερίες στο παιδί μας να επιλέξει με τι θα ασχοληθεί, του δίνουμε εναλλακτικές όποτε μπορούμε. Μια βόλτα στην παιδική χαρά το απόγευμα, μια επίσκεψη σε σπίτι φίλων ή στον κινηματογράφο είναι μερικές λύσεις ώστε κάθε ημέρα να μην είναι ασφυκτικά πανομοιότυπη με την προηγούμενη.

Αυτονομία και διατροφή
Το θέμα της διατροφής είναι υψίστης σημασίας σε αυτή τη φάση ανάπτυξης του παιδιού. Ο λόγος εντοπίζεται στην αυτονόμηση που έχει κατακτήσει πια. Τι σημαίνει αυτό; Το παιδί έχει χαρτζηλίκι και βρίσκεται πολλές ώρες εκτός της επιτήρησης του γονέα, με τους φίλους του, που σημαίνει ότι μπορεί να το διαθέσει όπως και όπου επιθυμεί. Το να θυμίζουμε στο παιδί την αξία της σωστής διατροφής, λίγο νόημα έχει. Το πιο σημαντικό είναι ο έλεγχος τού τι καταναλώνει να είναι συνεχής και εντατικός, χωρίς φυσικά να προκαλούμε εντάσεις στις μεταξύ μας σχέσεις. 

ΠΗΓΗ: http://www.babyspace.gr/el/tags/10o-etos