Αφήσατε τα παιδία και μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι προς εμέ.

Ματθαίος 19:14

Ο Θεός θέλει να πάψουμε να εμποδίζουμε τα παιδιά να πηγαίνουν σ’ Εκείνον.
* Πως τα εμποδίζουμε;
Όταν τα αφήνουμε να λερώνονται από τον κόσμο και δεν φροντίζουμε να ελέγχουμε το λεξιλόγιο τους, τις παρέες τους, όταν παρακολουθούν και λερώνουν τα ματάκια τους και την φαντασία τους με βία, άσεμνες εικόνες και λεξιλόγιο. 
Ο Θεός θέλει να τα γιατρέψει!
* Από τι να τα γιατρέψει;

Από τους καυγάδες και τις φωνές των γονιών τους.
Από τα άσχημα που έχουν ήδη δει και βιώσει στην τηλεόραση, στο σπίτι, στο σχολείο .
Από την απόρριψη που νιώθουν επειδή είναι μικρά, επειδή δεν είναι όπως θέλουν οι γονείς, επειδή δεν είναι η οικογένειά τους όπως ο κόσμος.
Αφήστε τα παιδιά να έρθουν σε Μένα λέει ο Χριστός και ζητάει απ’ όλους τους γονείς  να αφήσουμε στην άκρη το τι νομίζουμε καλύτερο για τα παιδιά μας και να καθαρίσουμε το δρόμο που οδηγεί τα παιδιά μας στο Χριστό.
Ο εχθρός δεν είναι μόνο για τους μεγάλους ούτε με κάποιο τρόπο αυτόματο προφυλάσσονται τα παιδιά απ’ αυτόν. Η άγια ζωή μόνο μπορεί να προφυλάσσει τα παιδιά μας όπως ακριβώς ισχύει και για μας. Ο εχθρός ζητά να κυριεύσει και να καταστρέψει το αθώο και το αγνό. Τι πιο αθώο και αγνό από ένα παιδί. Είναι στόχος του. Ο Θεός θέλει να πάμε τα παιδιά σε Εκείνον γιατί τα παιδιά μας είναι μακριά Του. 
Το Κυριακό Σχολείο δεν είναι ο τόπος όπου τα παιδιά μας με κάποιον περίεργο τρόπο αυτομάτως θα γίνουν καλά, θα έρθουν σε επαφή με τον Θεό και όλα εκεί διορθώνονται. Το Κυριακό Σχολείο είναι μια τάξη όπου όλα τα παιδιά κατανοούν πως είναι μέλη του Οίκου του Θεού, πως η αγκαλιά της Εκκλησίας είναι ανοιχτή προς εκείνα και εκείνα μαθαίνουν να την αγαπούν και να την τιμούν.
Γονείς ας ακούσουμε το κάλεσμα και ας χαμηλώσουμε το βλέμμα. Ο Θεός βλέπει πληγωμένα παιδιά που έχουν ανάγκη από περιποίηση και νοσηλεία. 
ΕΝΑ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ
Ένα ψέμα καλά κρυμμένο στις καρδιές των γονιών έχει φωλιάσει. Αυτό είναι πως τα παιδιά μας δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα. Κανείς δεν θα τα κάνει κακό, κανείς δεν θα τα πειράξει, κανείς δεν θα τα αγγίξει μόνο και μόνο επειδή πηγαίνουμε στην εκκλησία.
Μια αλήθεια. Δεν έχει σημασία αν το παιδί μας το παίρνουμε μαζί μας στην εκκλησία, αν το πηγαίνουμε στο Κυριακό αν το βάζουμε να προσεύχεται για το φαγητό του. Το παιδί εξαρτάται από την προσευχή μας και τον αγιασμό μας. Εξαρτάται από τα δάκρυα μας και την αγωνία μας προς τον Θεό. Είναι μια αόρατη εξάρτηση. 
Αν δεν πάμε τα παιδιά μας στην αγκαλιά του Θεού τώρα, αργότερα όσο και αν τρέχουμε από πίσω τους και  φωνάζουμε  να επιστρέψουν θα είναι πολύ δύσκολο να μας ακούσουν. 
* Τι τους δίνουμε και τι τους ζητάμε: 
Τους δίνουμε ατελείωτες ώρες φωνές και καυγάδων και ζητάμε να είναι ήσυχα και φρόνιμα αγγελούδια.
Τους δίνουμε ατελείωτες ώρες άσχημης τηλεόρασης και ζητάμε να είναι συγκεντρωμένα και επιμελή. 
Τα αφήνουμε ώρες μόνα τους και δεν «χάνουμε» χρόνο παίζοντας μαζί τους και τους ζητάμε να είναι φιλικά και κοινωνικά.
Ας μάθουμε από τον Θεό και ας υπακούσουμε στο κάλεσμά Του γιατί οι καιροί είναι σκοτεινοί και στα παιδιά μας πρέπει να δώσουμε φώς, μόνο φως για να μην τα καταπιεί το σκοτάδι. Αν αποφασίσουμε να πάμε τα παιδιά μας στον Χριστό τότε η βοήθεια είναι έτοιμη  να έρθει από τον θρόνο του Ουράνιου Πατέρα μας.