ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Είναι κάποιες φράσεις που ακολουθούν τον άνθρωπο σ’ όλη του τη ζωή. Διατηρούνται εκεί για χρόνια στα ενδόμυχα της ψυχής του και βγαίνουν στην επιφάνεια τη στιγμή της ανάγκης. Είναι αξιοπερίεργο πως όσο περνά ο καιρός αντί να αποδυναμώνονται ενισχύονται και ακούγονται ακόμη πιο καθαρά και πιο δυνατά.

Για πολλούς γονείς η Αγία Γραφή είναι ένα βιβλίο μόνο για μεγάλους και δύσκολα θα μπορούσε να βρει εφαρμογή στη ζωή των παιδιών. Τι θα μπορούσε κανείς να βγάλει μέσα από τις πολλές φορές σκληρές ιστορίες που μας διηγείται η Παλαιά Διαθήκη; Και φυσικά τι θα μπορούσε να είναι κατανοητό από την Καινή;

Αφήσατε τα παιδία και μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι προς εμέ.

Ματθαίος 19:14

Ο Θεός θέλει να πάψουμε να εμποδίζουμε τα παιδιά να πηγαίνουν σ’ Εκείνον.
* Πως τα εμποδίζουμε;
Όταν τα αφήνουμε να λερώνονται από τον κόσμο και δεν φροντίζουμε να ελέγχουμε το λεξιλόγιο τους, τις παρέες τους, όταν παρακολουθούν και λερώνουν τα ματάκια τους και την φαντασία τους με βία, άσεμνες εικόνες και λεξιλόγιο. 
Ο Θεός θέλει να τα γιατρέψει!
* Από τι να τα γιατρέψει;

Ένας από τους μεγαλύτερους πονοκεφάλους των γονιών μόλις αρχίζει το παιδί τους να μιλάει είναι το τι θα ξεστομίσει το στοματάκι τους και θυμηθήτε πόσοι από μας δεν έχουμε μείνει άναυδοι στο άκουσμα μια άσχημης λέξης από το στόμα ενός πολύ μικρού παιδιού. Στην έρευνα που κάναμε συναντήσαμε πολλούς απελπισμένους γονείς και δασκάλους που ζητούσαν την βοήθεια ειδικών. Εμείς συλλέξαμε τις απαντήσεις που είχαν την μεγαλύτερη συχνότητα και σας τις παραθέτουμε:

Κάποιος είπε πως η οικογένεια είναι το αρχικό περιβάλλον όπου ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να κάνει το καλό. Έχετε αναρωτηθεί τι σημαίνει περιβάλλον; Λέμε πως το περιβάλλον το οποίο μεγάλωσε κάποιος ήταν άστατο ή χαρούμενο κτλ. Τι όμως περικλείεται στην λέξη περιβάλλον.  Ας κοιτάξουμε την φύση μέσα στην οποία δημιουργηθήκαμε να ζήσουμε. Ας δούμε και τις πόλεις που καταλήξαμε να ζούμε. Κάποιος που ζει στο χωριό, στο βουνό ή στη θάλασσα οι αισθήσεις του όλες νιώθουν,  αναπνέουν, κοιτούν, πιάνουν και γεύονται αυτό το υγιές περιβάλλον. Το χρώμα και η υφή του δέρματός τους είναι διαφορετική, ο τρόπος του γαλήνιος  χωρίς άγχος και τα μάτια του αντανακλούν τον ουρανό και τα χωράφια. Από την άλλη εκείνος που ζει στην πόλη, όπου τίποτα δεν είναι σταθερό, όπου τα πουλιά δεν αποτελούν μουσικό άκουσμα είναι διαφορετικός. Το πρόσωπο είναι χαραγμένο από τις ρυτίδες που αφήνει πίσω του η αγωνία και το καθημερινό άγχος. Η σκέψη είναι πάντα απασχολημένη και πουθενά δεν βρίσκεται τόπος ανάπαυσης. Είναι σαν άνθρωποι που έχασαν τον δρόμο του φυσικού περιβάλλοντός τους και τρέχουν κυνηγώντας κάτι που δεν βρίσκεται μέσα στην πόλη.